هزار و دویست رباعی

نمونه‌هایی از رباعیات این کتاب:

راضی به رضای دیگران باش، بس است
از شادیشان تو شادمان باش، بس است
هر شب به دعا تلاش بیهوده مکن
با خلق خدا تو مهربان باش، بس است
_._._._._._._._._._._.
از دشت سرخس تا بلوچستان است
از ساحل نور تا به هرمزگان است
از کوه سهند تا به خوزستان است
این خاک عزیز، خانه‌ام ایران است
_._._._._._._._._._._.
عادت همه را به قید و زنجیر کند
فارغ ز زمان به زندگی پیر کند
من عاشق آنکسم که تا آخر عمر
پیوسته بر آن بُود که تغییر کند
_._._._._._._._._._._.
هرگز غم عمر و زندگانی مخورید
یا غبطه به پیری و جوانی مخورید
فارغ ز گذشته حال خود دریابید
نیرنگ حیات جاودانی مخورید
_._._._._._._._._._._.
دل دار قوی که می‌شود فصل بهار
نوروز خجسته می‌رسد از پیِ پار
خورشید نهان چو بردمد از شب تار
یکباره شکوفه می‌دهد شاخه‌ی خار
_._._._._._._._._._._.
ای شعر! مرا زبان زاینده تویی
تا هست سخن، مرا نماینده تویی
هر چند فنا کند مرا عالم خاک
جاوید شوم ز تو، که پاینده تویی